Krzysztof Przybył uhonorował Promotorów Polski z Lubelszczyzny. Nagrodzeni to Tomasz Wójtowicz, Leszek Mądzik i Krzysztof Żuk

17 września w Lublinie kibice siatkarcy mieli wspaniałą okazję do przeżywania niezapomnianych wrażeń. W rozgrywkach Bogdanka Volley Cup im. Tomasza Wójtowicza rywalizowały cztery drużyny z czterech krajów. Turniej jest dla całego regionu prawdziwym świętem siatkówki i okazją do uczczenia jednego z najwybitniejszych siatkarzy w historii dyscypliny oraz honorowego obywatela Lublina – Tomasza Wójtowicza. Podczas wydarzenia sportowego odbyła się również specjalna uroczystość zorganizowana przez Fundację Polskiego Godła Promocyjnego „Teraz Polska”, której prezes, Krzysztof Przybył, wręczył trzem znakomitym osobistościom związanym z ziemią lubelską tytuł Promotora Polski.

– Tytuły „Promotor Polski” są przyznawane przez Fundację Polskiego Godła Promocyjnego „Teraz Polska” osobom, których działalność oraz sukcesy przyczyniają się do propagowania oraz umacniania pozytywnego wizerunku Polski. Wyróżnienie jest przyznawane od 5 lat w różnych regionach naszego kraju, a w tym roku po raz pierwszy zostało przyznane osobom związanym z Lublinem i województwem lubelskim – mówi Krzysztof Przybył.

Szczegółowe biogramy Promotorów Polski z Lubelszczyzny 2022

Krzysztof Żuk

Wieloletni samorządowiec, trzykrotnie wybrany przez mieszkańców na Prezydenta Miasta Lublin. Funkcję tę pełni od 2010 roku. Doktor nauk ekonomicznych, pracownik naukowo-dydaktyczny na lubelskich uniwersytetach, autor i współautor ponad 70 publikacji oraz 8 monografii naukowych.

Pracę na rzecz lokalnego samorządu rozpoczął w 1990 r. obejmując stanowisko Przewodniczącego Rady Miasta w Świdniku. W latach 2007-2009 pełnił funkcję Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa. Po dwóch latach powrócił do samorządu lokalnego ponownie obejmując stanowisko zastępcy Prezydenta Miasta Lublin. Po raz pierwszy na Prezydenta Miasta Lublin został wybrany 5 grudnia 2010 roku i od tamtej pory pełni tę funkcję nieprzerwanie.

Od początku swojej pracy na rzecz Lublina Krzysztof Żuk konsekwentnie realizuje plan rozwoju miasta, skupiając się na ożywieniu gospodarczym i podnoszeniu jakości życia mieszkańców. Dzięki temu poprawiła się dostępność komunikacyjna Lublina, ważne obiekty kulturalne poddane zostały rewitalizacji, powstała nowoczesna infrastruktura i baza sportowo-rekreacyjna. Dzięki ofensywie inwestycyjnej, Lublin wszedł na ścieżkę długotrwałego i zrównoważonego rozwoju, odzyskując pozycję lidera Polski Wschodniej.

Krzysztof Żuk jest Wiceprezesem Związku Miast Polskich, członkiem Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego z ramienia Unii Metropolii Polskich oraz Współprzewodniczącym Zespołu do spraw Systemu Finansów Publicznych KWRiST. Za wybitne zasługi dla rozwoju samorządu terytorialnego w Polsce oraz osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności społecznej Krzysztof Żuk został odznaczony w 2014 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Leszek Mądzik

Scenograf, reżyser, malarz, fotograf. Profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Scenografii oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. Współpracuje również z wieloma uczelniami tetralnymi na świecie.

Ma zapewnione osobne rozdziały zarówno w historii teatru, jak i plastyki. Założyciel i szef Sceny Plastycznej KUL (od 1969). Autor plakatów i grafiki książkowej. Jeden z najwszechstronniejszych polskich twórców, znany w świecie z sugestywnego i niepodrabialnego stylu.

Ze swoimi autorskimi przedstawieniami brał udział w kilkudziesięciu międzynarodowych festiwalach teatralnych i wystawach. Został laureatem wielu prestiżowych nagród. Jest także autorem scenografii na scenach Polski, Portugalii, Francji i Niemiec. Prowadził zajęcia ze studentami i wystawiał z nimi widowiska na zaproszenie uniwersytetów i szkół artystycznych, między innymi w Helsinkach, Berlinie, Amsterdamie, Waszyngtonie, San Francisco, Hamburgu, Lyonie i Pradze.

Leszek Mądzik otrzymał także złoty medal Zasłużony Kulturze "Gloria Artis". To wyróżnienie przyznawane przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego osobom szczególnie zasłużonym dla polskiej kultury.

Tomasz Wójtowicz

Urodził się 22 września 1953 roku w Lublinie. Pierwsze kroki stawiał w klubach lubelskich, a jego nauczycielem siatkówki i „najdłuższym stażem” trenerem był ojciec, Kazimierz. Z wielką siatkówką Pan Tomasz zetknął się w „Avii” Świdnik (w tym klubie zdobył brązowy medal mistrzostw Polski w roku 1976) oraz „Legii” Warszawa. Startował na Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu (1976 – złoty medal), w Moskwie (1980 – czwarte miejsce).

Wspaniale rozwijała się juniorska kariera Pana Tomasza: był wicemistrzem Europy juniorów z Hiszpanii (1972) i rok potem brązowym medalistą w holenderskim Voorburgu (1973). W latach 1973–1984 w barwach narodowych rozegrał trzysta dwadzieścia pięć spotkań. W tym nadzwyczajnym czasie aktywności sportowej zdobył mistrzostwo świata w Meksyku (1974) i czterokrotnie był wicemistrzem Europy: Belgrad (1975), Helsinki (1977), Paryż (1979) i Berlin (1983). Z „Legią” Warszawa zdobywał tytuł mistrza Polski (1983), dwukrotnie wicemistrza (1981, 1982) oraz dwukrotnie brązowy medal w 1978 i w 1980 r.

W jego klubowych osiągnięciach jest także Puchar Europy Mistrzów Krajowych zdobyty w klubie Santal Parma1 (1985). Po Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie wyjechał do Włoch, gdzie przez osiem lat występował w zespołach w Modenie, Parmie, Ferrarze i Città di Castello.

W ogłoszonym przez Światową Federację Piłki Siatkowej plebiscycie na najlepszego siatkarza świata XX wieku znalazł się w finałowej ósemce! W 2002 roku jako pierwszy Polak trafił do International Volleyball Hall of Fame mieszczącej się w amerykańskim Holyoke. Doceniano go – oczywiście – także w rodzinnym mieście: w plebiscycie „Kuriera Lubelskiego” na najpopularniejszych sportowców województwa był drugi w 1973 r., a bezapelacyjnie zwyciężył w latach: 1974, 1975, 1976.

Reprezentował kluby sportowe: MKS, AZS Lublin (1968–1972), „Avia” Świdnik (1972–1977), „Legia” Warszawa (1977–1983), Edilcuoghi Sassuolo (1983–1984), Santal Parma (1984–1986), Grandarolo Ferrara (1986–1989), Familia Cittá di Castello (1987–1989).