Ja, biały Kangór – Ewy Kuryluk na Biennale Sztuki w Wenecji

Ewa Kuryluk (ur. 1946) jest jedną z najważniejszych polskich artystek, znaną na arenie międzynarodowej z ponad 50 wystaw indywidualnych w Europie, USA, Południowej Ameryce, Kanadzie i Japonii. Pionierka awangardowej instalacji tekstylnej, malarka i fotografka, historyczka sztuki, pisarka i poetka. Jej prace znajdują się w licznych kolekcjach publicznych i prywatnych w Europie i USA.

  

Wenecki pokaz artystki będzie pierwszym, od daty premiery w 1978 roku, na którym zostanie zaprezentowana pionierska instalacja Ewy Kuryluk - W czterech ścianach. Jest wykonana z płótna podszewkowego, pokrytego naturalnej wielkości rysunkami postaci artystki i jej towarzysza życia - Helmuta Kirchnera i przedstawia przebieg ich wspólnego, zwyczajnego dnia w Stuttgarcie, w rytuale oswajania obcego miejsca, które stwarzali dla siebie. Znaczącym kontekstem dla tej instalacji będzie tryptyk Ja, biały Kangór z przełomu 1978/79 roku, który stanowi swoisty manifest identyfikacji własnej artystki, jako członkini nieograniczonej gatunkowo wspólnoty. Współodczuwania i współżycia w najgłębszym szacunku z wszelkimi żyjącymi istotami Ewa Kuryluk doświadczyła w domu, w którym rodzina czule nadawała sobie odzwierzęce przydomki, a ona sama przez bliskich nazywana była Kangórem.

Zgodnie z zasadą site-specific, realizowaną przez Ewę Kuryluk od początku jej pracy z tkaniną, wystawa w Wenecji ma charakter indywidualnego opracowania przez artystkę miejsca prezentacji. Najsłynniejsze cykle artystki Chusty, Krzesła, Villa dei Misteri, czy Teatr Miłości nie mają charakteru zamkniętych w pojedynczych układach realizacji, składają się na nie bowiem dziesiątki powstających w różnym czasie wizerunków. Niezależną kompozycją pozostaje Ogród Effi Bries (1982), instalacja inspirowana XIX- wieczną powieścią Theodora Fontane’a, malowana białym akrylem na białym jedwabiu. Tłem kompozycji jest rozwieszony wzdłuż ścian obraz ogrodu, wewnątrz luźno opadające tkaniny ze zwielokrotnionym portretem artystki na huśtawce - w czasach Effi Briest, będącej symbolem niedostępnej kobiecie swobody.

     

W kolekcji Anny i Jerzego Staraków znajduje się najliczniejszy, publicznie dostępny wybór malarstwa artystki - mówi Anna Muszyńska kuratorka wystawy - Na wystawie poszerzamy perspektywę odbioru sztuki Ewy Kuryluk, poprzez prezentację obrazów fotorealistycznych z lat 1975-1978, które przyniosły artystce rozpoznanie i przychylność międzynarodowej krytyki, a w polskiej sztuce pozostają jednymi z najważniejszych i śmiałych przykładów tego nurtu. Istotnym elementem będzie również slide-show prezentujący szeroki wybór autofotografii, powstających od końca lat 50-tych. To imponujący w skali zapis kolejnych etapów życia, ważnych momentów, teatralnych inscenizacji. Wyraźnie wiąże wszystkie artystyczne poszukiwania Ewy Kuryluk, skupione wokół idei „prawdziwego wizerunku”, potrzeby mimetyzmu, woli przetrwania w pamięci. Fotografie stanowiły nie tylko punkt wyjścia dla tworzonych w rygorze hiperrealizmu obrazów z lat 70-tych, ale również kadry ze zdjęć odnajdujemy utrwalone na instalacjach z tkaniny.

 

EWA KURYLUK JA, BIAŁY KANGÓR | I, WHITE KANGAROO

Collateral Event of the 59th International Art Exhibition - La Biennale di Venezia

Wystawa otwarta dla publiczności od 23 kwietnia do 27 listopada 2022,

Wstęp wolny.

Miejsce: Palazzo Querini Calle Lunga S. Barnaba | Dorsoduro 2691 | Wenecja

Organizator: Fundacja Rodziny Staraków

Kuratorka: Anna Muszyńska

 

Żródło Materiały prasowe Fundacji Rodziny Staraków